انتخاب ورق فولادی:

• نوع فولاد:انتخاب نوع فولاد بسته به کاربرد لوله و شرایط محیطی متفاوت خواهد بود. فولادهای کربنی، آلیاژی و ضدزنگ از جمله رایج‌ترین انواع فولاد مورد استفاده در تولید لوله هستند.

• ضخامت ورق: ضخامت ورق بر اساس قطر و ضخامت لوله نهایی تعیین می‌شود.

• ابعاد ورق: ابعاد ورق باید به گونه‌ای باشد که بتوان لوله با قطر و طول مورد نظر را از آن تولید کرد.

برش ورق:

• ورق فولادی به صورت نواری با عرض مشخص برش داده می‌شود. عرض نوار باید به گونه‌ای باشد که پس از شکل‌دهی، قطر داخلی و خارجی لوله به اندازه مورد نظر برسد.

شکل‌دهی:

• شکل‌دهی سرد: در این روش، نوار فولادی تحت فشار زیاد بین دو غلطک عبور داده می‌شود و به شکل استوانه‌ای در می‌آید.
• شکل‌دهی گرم: در این روش، نوار فولادی ابتدا گرم می‌شود و سپس تحت فشار شکل می‌گیرد. شکل‌دهی گرم برای تولید لوله‌های با قطر بزرگ‌تر و ضخامت بیشتر مناسب است.

جوشکاری:

• لبه‌های ورق پس از شکل‌دهی به هم جوش داده می‌شوند تا لوله یکپارچه‌ای تشکیل شود. روش‌های جوشکاری مختلفی مانند جوشکاری قوسی، جوشکاری مقاومتی و جوشکاری لیزری برای این منظور مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بازرسی و کنترل کیفیت:

• لوله‌های تولید شده به دقت مورد بازرسی قرار می‌گیرند تا از کیفیت آن‌ها اطمینان حاصل شود. آزمون‌های غیر مخرب مانند تست رادیوگرافی، تست اولتراسونیک و تست جریان گردابی برای تشخیص عیوب احتمالی در لوله‌ها استفاده می‌شود.

برش و پرداخت کاری:

• لوله‌ها به طول‌های مورد نظر برش داده می‌شوند و سپس عملیات پرداخت کاری مانند زنگ‌زدایی و پوشش‌دهی روی آن‌ها انجام می‌شود.